Gdy pochylisz nade mną twe usta pocałunkami nabrzmiałe, 
usta moje ulecą jak dwa skrzydełka ze strachu białe, 
krew moja się zerwie, aby uciekać daleko, daleko 
i o twarz mi uderzy płonąca czerwona rzeka. 
Oczy moje, które pod wzrokiem twym słodkim się niebią, 
oczy moje umrą, a powieki je cicho pogrzebią. 
Pierś moja w objęciu twej ręki stopi się jakby śnieg, 
i cała zniknę jak obłok, na którym za mocny wicher legł.-